Thinking is OK

Επειδή ξέρω ότι το πιθανότερο είναι να μην γράψω άλλο ποστ όλη τη βδομάδα, και θα τρώω πείραγμα από τον it is φυσικά, σας αφήνω με αυτό το πολύ ατμοσφαιρικό ηλεκτρονικό κομμάτι, το οποίο σας προτείνω να ακούσετε ολόκληρο και δυνατά. Είναι από τους Autechre (φωτο). Είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο σε αυτό που ονομάζουμε ambient. Ταξιδεύει στα βάθη του μυαλού και της μουσικής. Τίτλος άλμπουμ :Incunabula Έτος: 1994 Τίτλος track: Kalpol Introl Άραγμα λοιπόν! (Φυσικα θα απανταω στα κομμεντς σας, μην απατασθε...)

Παραδόξως δεν φοβάμαι τον θάνατο. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως θα μάθω όταν το πάθω! Τότε θα καταλάβω τι υπάρχει μετά, αν υπάρχει, αν υπάρχουν άλλες διαστάσεις και "κόσμοι". Γιατί να χαλάω τη ζαχαρένια μου από τώρα? Προτιμώ να σκέφτομαι πως δεν θα πεθάνω ποτέ. Αυτό που με φοβίζει είναι η κακία και η αγένεια των ανθρώπων. Με μαγκώνει, με τρομοκρατεί. Με νιώθω που σκύβω το βλέμμα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί ένας άνθρωπος, χωρίς να τον πειράξει κανείς, να βρίζει, να απειλεί και να μειώνει σαν να είναι αυτός ο Άρχων του κόσμου. Βύζαξα μεγάλες ποσότητες από δαύτα μεγαλώνοντας, που κατέληξα να πάθω αλλεργική αντίδραση! Τα βλέπω μπροστά μου και αρχίζω να φουσκώνω, να κοκκινίζω και να βγάζω σπυράκια. Ας μην πω καλύτερα τι μνήμες μου ξυπνούν... Μετά από αρκετά χρόνια όμως, βρήκα το κατάλληλο φάρμακο. Το αντίδοτο είναι να τους "κοιτάζω στα μάτια"!Αυτό μπορεί να σημαίνει από το ότι απλά θα ασχοληθώ λίγο μαζί τους (γιατί η αδιαφορία δεν κάνει καλό), οτι θα συζητησω μ

Λοιπόν, μετά το 4πλό challenge από deadend mind, Μικρό Πρίγκιπα, Crazy Chef και Μαργαρίτα, ήρθε η σειρά μου να αποκαλύψω πέντε πράγματα για μένα. Αφού τα παρουσιάσω, εκτός από τον (προαιρετικό, φυσικά) σχολιασμό σε αυτά που θα γράψω, θα ήθελα να μου πείτε και τι εικόνα έχετε σχηματίσει εσείς για μένα μέχρι τώρα. 1. Έφυγα από το σπίτι μου στα 25. Είχα κάνει άλλη μια απόπειρα στα 18, αλλά με γύρισε με το ζόρι ο πατέρας μου πίσω. Στα 25 είχε ήδη χωρίσει με τη μάνα μου, οπότε ο δρόμος άνοιξε! Έμεινα σε ένα σπίτι στα Εξάρχεια μαζί με τις κολλητές μου και οποίον από την τεράστια τότε παρέα ξέμενε από λεφτά ή αντοχές. One happy, large family! 2. Έχω μια δίδυμη αδερφή. Δυστυχώς δεν έχουμε καμία σχέση η μια με την άλλη. Διαχωρίστηκαν οι δρόμοι μας από νωρίς. Όταν ήμασταν μικρές δεν ήθελε καν να έχουμε την ίδια κολλητή. Αυτό με πλήγωσε πολύ και τράβηξα τον δικό μου δρόμο. Παντρεύτηκε και πολύ μικρή, έχει παιδιά, ενώ εγώ είμαι λίγο allou fun... 3. Έχω πάθει ψυχολογικό πατατρακ δυο φορές στη ζω

Και να ηθελα να μιζεριάζω και να με πιανει μαυριλα στην ψυχή, αυτός ο καιρός μου δινει αλλα οπτικά και νοητικά ερεθίσματα. Το εχετε καταλάβει οτι ειμαι neofreecamper and I'm proud of it. Ποιά ειναι η αγαπημένη σας θέα στις διακοπές?

Έχεις ακούσει ποτέ την καρδιά σου να ραγίζει? Έχεις νιώσει στο στήθος σου το απόλυτο κενό? Έχεις χωρέσει την ύπαρξη σου στην ανάσα σου? Όταν τα θυμάσαι μετά από χρόνια? Τι νιώθεις?

Πρέπει να ήταν τουλάχιστον 12 η ώρα. Το κρύο δάγκωνε άσχημα αυτή την εποχή. Ήταν βλέπεις νωρίς ακόμα για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Οι αρκούδες δεν υπέφεραν από αϋπνίες. - Δυο ποτάκια, είπε. Δυο ποτάκια και θα θυμηθώ, προσπάθησε να πείσει τον εαυτό του. Σκάναρε τη περιοχή με τα μάτια. Σχεδόν από ένστικτο διέκρινε μια φωτεινή ταμπέλα από νεον. Πλησίασε με γοργά βήματα. Άνοιξε την πόρτα και τον αγκάλιασε η θαλπωρή της ζέστης. Και της μαύρης μουσικής. Πλησίασε τη μπάρα. Πρώτα έκατσε και μετά παρατήρησε. Ένας γεροδεμένος μαύρος ήταν πίσω από τον πάγκο. Δύο μέτρα, τετράγωνες πλάτες και ξυρισμένο κεφάλι. Σκούπιζε ευλαβικά ένα ποτήρι. Δίπλα του (αλλοιθώρησε λίγο κοιτάζοντας) καθόταν ένα ξανθό λουκούμι. Μαύρο κολάν και αβυσσαλέο ντεκολτέ. Βυζοσκάμπιλο και μνημόσυνο (που λέει και ο it is). - One beer, please, κατάφερε να αρθρώσει στον μπάρμαν. - Μήπως θες ούζο? τον ρώτησε σε άπταιστα ελληνικά. - Οχι ρε πατρίδα (?!), του απάντησε γελώντας. Η μπυρίτσα αρκεί. Το

Δεκαετία εβδομήντα. Η επανάσταση και η ψυχεδέλεια πλανιούνται ακόμη στο αέρα. Όχι όμως για τον κυρ Σάκη. Είναι ναυτικός σε πετρελαιοφόρο και κάνει υπερατλαντικά ταξίδια εδώ και αρκετά χρόνια. Η μόνη επανάσταση που ένιωσε ήταν όταν κάπνιζε κρυφά από τη μάνα του (ήταν κέρβερος η κυρά Μαρία) και η ψυχεδέλεια που συνεχίζει να ζει είναι πως ενώ έχει οικογένεια την βλέπει 2 φορές το χρόνο. Μυώδης, κοντός γαλανομάτης με αιωνίως κόκκινο, χαρούμενο πρόσωπο. Ήταν αντλιωρός, είχε το χειρισμό του φορτίου των δεξαμενόπλοιων. Κι αν δεν καταλάβατε τι σημαίνει αυτό, όταν έφταναν σε λιμάνι και οι υπόλοιποι ξύνανε τον πούτσο τους και βόλταραν στις πουτάνες, ο κυρ Σάκης είχε να φορτώσει ή να ξεφορτώσει τόνους πετρελαίου με την ευθύνη βέβαια να μην μπατάρει το πλοίο. Σπάνια είχε λοιπόν το χρόνο να βολτάρει στις πιάτσες. Αυτό βέβαια δεν τον είχε εμποδίσει να βρει τις "γυναίκες" του. Είχε μια στη Βραζιλία και μια στις Φιλιππίνες. Ευλογημένες γυναίκες: του έπλεναν, του μαγείρευαν, του καθόντουσαν