Paparazzi
Δυο μάτια άσπιλα κοιτάνε το στενάκι. Διερευνητικά, βαθιά μα τόσο νηφάλια. Η εικόνα είναι ακίνητη. Η γη γυρίζει, η βουή των αυτοκινήτων έρχεται από κάπου μακριά, αλλά η εικόνα είναι παγωμένη. Οι υγροί τοίχοι κουβαλάνε μαυρίλα και παρακμή. Ξεφλουδίζουν από τα χάδια του χρόνου. Σηκώνεται το βλέμμα ψηλά, μα δύσκολα βρίσκει ουρανό. Σε μια άκρη δυο σκουπιδοτενεκέδες έχουν πιάσει ψιλή κουβεντούλα. Συνοφρυώνονται όμως, κάτι τους εμποδίζει να συνεχίσουν. Έχει στρώσει ένα χαρτόνι χάμω και κάθεται οκλαδόν. Δεν έχει γείρει κουρασμένη, κρατά την πλάτη της στητή. Το ένα χέρι καλύπτει το πρόσωπο, το άλλο κάτι διώχνει.. Τα άσπιλα μάτια πετάρισαν και γύρισαν να δουν τι. Μια φωτογραφική μηχανή την σημαδεύει. Όσο απειλητικά θα ένιωθε ένα λιοντάρι σε ντοκιμαντέρ του National Geographic. Τα άσπιλα μάτια φιλτράρουν μέσα από το φακό. Προσπαθούν να δουν το πρόσωπο πίσω από το χέρι. Αλήθεια, τι θα σκεφτούν όταν δουν ότι μοιράζονται το ίδιο πρόσωπο?
