Παραδόξως δεν φοβάμαι τον θάνατο. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως θα μάθω όταν το πάθω! Τότε θα καταλάβω τι υπάρχει μετά, αν υπάρχει, αν υπάρχουν άλλες διαστάσεις και "κόσμοι". Γιατί να χαλάω τη ζαχαρένια μου από τώρα? Προτιμώ να σκέφτομαι πως δεν θα πεθάνω ποτέ. Αυτό που με φοβίζει είναι η κακία και η αγένεια των ανθρώπων. Με μαγκώνει, με τρομοκρατεί. Με νιώθω που σκύβω το βλέμμα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί ένας άνθρωπος, χωρίς να τον πειράξει κανείς, να βρίζει, να απειλεί και να μειώνει σαν να είναι αυτός ο Άρχων του κόσμου. Βύζαξα μεγάλες ποσότητες από δαύτα μεγαλώνοντας, που κατέληξα να πάθω αλλεργική αντίδραση! Τα βλέπω μπροστά μου και αρχίζω να φουσκώνω, να κοκκινίζω και να βγάζω σπυράκια. Ας μην πω καλύτερα τι μνήμες μου ξυπνούν... Μετά από αρκετά χρόνια όμως, βρήκα το κατάλληλο φάρμακο. Το αντίδοτο είναι να τους "κοιτάζω στα μάτια"!Αυτό μπορεί να σημαίνει από το ότι απλά θα ασχοληθώ λίγο μαζί τους (γιατί η αδιαφορία δεν κάνει καλό), οτι θα συζητησω μ...
Εννοώ με ξαπλες και δωράκια βρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήahahahaha τι θείλας που είναι ο σκύλος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι έτσι :)
deadend mind: Μμμ, οχι δεν είναι δικός μου, εχω πιό όμορφη σκυλίτσα... Μπειτε στο αρχείο Οκτωβρίου να την δείτε να λιάζεται στην παραλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήit is: το απόλυτο ξαπλωμα για χάδια!
deadend mind: Μάλλον εννοεί θεΐλας....
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ και να μουν το σκυλάκι της φωτο.....τι υπέροχο....να ξαπλώνεις όλη μέρα και να σου κάνουνε και δώρα....τέλειοοοοοοοοοοοοοοοοοο1
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι είναι ωραίο να απολαμβάνεις τις μικρές χαρές της ζωής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα :Ρ