Στα σκουπιδια

Την ειχα δει τη διαφημιση αρκετες φορες. Κατ' αρχην μου τραβηξε το ενδιαφερον το σκυλακι καθοτιν φιλοζωη. Ηταν και γλυκουλικο ομολογουμενως, αλλά αν ρωτουσες το ιδιο δεν ξερω αν θα συμφωνουσε με το γυαλι που του κοτσαρανε. Ουτε που ειχα προσεξει το επιμαχο αφιερωμα. Μεχρι που ειδα τη διαφημιση στην τηλεοραση. Αφιερωμα στους bloggers ελεγε. Μου κινησε το ενδιαφερον. Θα την παρω, σκεφτηκα, για να δω τι εικονα βγαζουμε προς τα εξω. Αλλωστε κι εγω πριν απο 6 μήνες αγνοούσα την υπαρξη τους. Το ειχα ξεχασει την Κυριακή και το θυμηθηκα βραδυ. Βγηκα γρηγορα γρηγορα για να την προλάβω. Βρηκα το αφιερωμα και φυσικά την υπόλοιπη την πέταξα. Διαβασα ποιοι το ξεκινησανε, ποιος ηταν ο ελληνας νονος της λεξης ιστολόγιο, ενδιαφερουσες πληροφοριες, δημοσιογραφικες. Μετα διαβασα και καποια αποσπασματα, άλλα βαρετά, άλλα με ενδιαφερον (ειδικα αυτο του Ιρακ) και χαμογελωντας αναγνωρισα τον gelial. Μπράβο, είπα, πραγματικά του αξιζε ολοκληρη σελιδα του συμπαθη αυτου συνblogger! Ποτέ δεν μου περασε απο το μυαλό αυτο που θα ακολουθούσε! Δυο μέρες μετα, ακυρωσε την ηλεκτρονική του υπαρξη. Και το μυαλό μου σκεφτηκε νοσηρα σεναρια. Ψευτικα blogs, επιληψιμες διακρισεις κ.ο.κ. Τι να κάνω ειμαι βρωμομυαλη με τασεις συνομωσιολογιας, το παραδεχομαι. Απλά θα πω (και δεν θα ξανασχοληθώ με το θέμα) οτι δεν σκοπευω να ξαναγορασω την εν λογω εφημεριδα. Κανει κακο στην ψυχικη μου ευφυια. Και στις ηλεκτρονικες μου παρεες. Δεν χρειαζεται να σχολιασετε, αυριο θα ποσταρω νεο κειμενακι. Για να γυρισω σελιδα.