Numbers

Τα 30+ είναι μια περίεργη ηλικία. Παίρνεις τους αριθμούς πιο πολύ στα σοβαρά.
8 χρόνια σχέση, 7 στην ίδια δουλειά, αντίστροφη μέτρηση για γάμο, παιδιά & αύξοντας μισθός.
Στα 20 δεν τα σκέφτεσαι αυτά. Τι ώρα θα πάω για καφέ, πόσες ώρες θα μου φάει το πανεπιστήμιο σήμερα, άντε να σκεφτείς μηνιαία τι νοίκι θα πληρώσεις.
Λίγοι αριθμοί μένουν στο τέλος. Οι φίλοι που κέρδισες και ο βαθμός του πτυχίου.
Δεν ξέρω τι γνώμη έχω για τη νεότερη γενιά. Μου φαίνονται λίγο πιο πολύ by the book, λες και έχουν διαβάσει πολλές οδηγίες χρήσεως μεγαλώνοντας. Ή ότι κάνουν πρακτική αυτά που βλέπουν τόσα χρόνια στην τηλεόραση.
Από την άλλη δεν έχω και την καλύτερη άποψη για τη γενιά που πέρασε. Αυτό που κατάφεραν να δημιουργήσουν είναι μια κοινωνία βαθιά εγωιστική και κοντόφθαλμη. Θα χρησιμοποιούσα την έκφραση «βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος», αλλά πλέον αυτό ισχύει γιατί δεν μας έμειναν και πολλά δάση έτσι κι αλλιώς.
Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι οι πιτσιρικάδες του σήμερα είναι πολύ πιο υποψιασμένοι από τις προηγούμενες γενιές. Το ιντερνετ έχει λύσει χέρια και μυαλά. Η ενημέρωση είναι άμεση, πολύπλευρη και σε μεγάλο ποσοστό μη ελεγχόμενη.
Ποιος θα το έλεγε πριν αρκετά χρόνια, ότι θα μπορούσε ο καθένας να δημοσιεύει τις σκέψεις και τις απόψεις του με τόση ευκολία όση σε ένα μπλογκ. Μου αρέσει να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας. Όπως θέλω να μοιράζεστε κι εσείς τις δικές σας. Γιατί αν κοιμηθούμε και απλά ονειρευόμαστε το χάσαμε το παιχνίδι.