Thirty-three. No kids.

Ουφ! Άλλη μια κουραστική μέρα στο γραφείο τελείωσε. Μακάρι να μπορούσε να εξηγήσει και στον άντρα της πόσο δύσκολη είναι μια δουλειά ακόμα κι όταν δεν σκάβεις. Και μόνο που οι εκκρεμότητες, οι προθεσμίες και η γκαρίλα του εργοδότη βαραίνουν το μυαλό. Γιατί δυστυχώς δεν περιορίζονται στη δουλειά. Τις κουβαλάς στο σπίτι, στα οικονομικά προβλήματα, στη σχέση σου.
Η ώρα ήταν ήδη 6. Θα χαζοκουβέντιαζε μαζί του, θα έριχνε κανένα συμμάζεμα, θα έτρωγαν το φαί που μαγείρεψε εκείνος. Η ώρα θα πήγαινε 9. Το νερό θα είχε ζεσταθεί και θα έμπαινε για μπάνιο ζαλισμένη.
Το καυτό νερό που έπεφτε πάνω της ήταν βάλσαμο. Έκλεισε τα μάτια και το άφησε να της χαϊδεύει τον αυχένα. Άδειαζε το μυαλό μες στο σκοτάδι των ματιών της. Ένιωσε το αίμα να φεύγει από το κεφάλι και να κατεβαίνει στα πόδια της. Μια γλυκιά ζάλη την πλημμύρισε. Την καλοδέχτηκε. Έσφιξε τα βλέφαρα και περίμενε την εικόνα που θα ξεπρόβαλε κατευθείαν από τον πυρήνα της σκέψης της.
Και ήρθε τόσο απότομα όσο εξαφανίστηκε. Ένα κοριτσάκι με μισοκρυμμένο το κεφάλι του δίπλα σε μια πόρτα. Ασπρόμαυρο. Σοβαρό. Και την κοίταγε έντονα στα μάτια.

Ποιo ήταν? Εδώ και κανα δυο χρόνια απορούσε που το βιολογικό της ρολόι δεν είχε ξυπνητήρι. Όταν έβλεπε παιδάκια έψαχνε μέσα της καινούρια συναισθήματα. Τζίφος. Όταν την ρωτούσαν πότε θα κάνει κανένα παιδάκι απαντούσε χαμογελώντας αινιγματικά: «Σύντομα». Κι ας ήξερε πως έλεγε ψέματα. Ποιο ήταν λοιπόν αυτό το κορίτσι που την κοίταξε φευγαλέα?

Άνοιξε την τηλεόραση και είδε ένα ντοκιμαντέρ για τους πάγους που λιώνουν και τις κλιματολογικές αλλαγές. Μετά είδε σε επανάληψη την εκπομπή του Κούλογλου για τα μεταλλαγμένα. Βολτάρισε στα μπλογκς και έμαθε για την εξαφάνιση δύο οπτικών δίσκων (CD) με τα προσωπικά στοιχεία όλων των βρετανικών οικογενειών που έχουν παιδιά ηλικίας κάτω των 16 ετών. Διάβασε επίσης ότι η Μ. Βρετανία έχει τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων γενετικού υλικού στον κόσμο με υλικό πάνω των 4 εκατομμυρίων ατόμων. Δεν θέλησε να κάνει συσχετισμό. Μετά σκέφτηκε ότι από αύριο θα δούλευε 12ωρα για καναδυο βδομάδες. Δικαιολογίες? Ειχε κι άλλες, πιό απτές...

Η γέννηση ενός παιδιού είναι πράξη θεϊκή.

Είναι αγνή, ελπιδοφόρα, ευλογημένη, δημιουργική.

Οτιδήποτε ειπωθεί στον αντίποδα απλά δεν έχει το ίδιο ειδικό βάρος.
Εκείνη όμως προσπαθούσε να αποφασίσει:

Τελικά ήταν πολύ ευαίσθητη ή πολύ αναίσθητη?