Thinking is OK

Καταρχάς είσαι αδερφός. Μην με ρωτάς πως έγινε, δεν ξέρω ποιοί είναι οι γονείς μας, αλλά αυτοί τα έκαναν όλα. Αυτό που ξέρω είναι ότι φέτος πρώτη φορά γιορτάσαμε τα γενέθλια μας μαζί, σε βάλαμε στη μέση ως τρίτο δίδυμο και θυμάμαι την αμήχανη φάτσα σου όταν τραγουδούσαν όλοι «να ζήσετε παιδιά κλπ». Μην το αρνείσαι, το έχω σε βίντεο ;) Θα ήθελα να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις. Την περίμενα ανυπόμονα αυτήν την Παρασκευή, αλλά δεν θα είμαστε μόνοι. Πρέπει να κυλήσει «κοινωνικά αποδεκτή» αυτή η μέρα. Αυτό που βλέπω με λύπη είναι πως έχεις βουτήξει στη μαυρίλα και κάνεις μακροβούτια σε πελάγη δυστυχίας. Βλέπω το χαμόγελο σου να βαραίνει στις άκρες από τύψεις κι εγώ πρέπει να στα πω αυτά. Υπάρχει περίπτωση να θυμώσουν οι φίλοι σου με το χαμόγελο σου? Μήπως υπάρχει κάτι άλλο που δεν ξέρεις καν πώς να το πεις με λέξεις? Δώσε μας σημάδια να προσπαθήσουμε να το βρούμε. Μίλα μαζί μας. Δεν είσαι ο διασκεδαστής μας μαν. Σορρυ που στα γράφω αυτά, αλλά αν στα έλεγα live ξέρεις ότι θα έκανα πολλά πρλομ...

Ο (εξαφανισμένος) Λακωνάκος με προσκάλεσε σε παιχνίδι. Γραψε λάθος παρακαλώ! Ο Narita ήταν! Ιδρωσα/ξεϊδρωσα, εφαγα φλας και ηρθα στα ισα μου. Ζητώ ταπεινά συγνώμη. Απλά έφαγα το χειρογραφο του Λακωνα στη μαπα περισσοτερο καιρό και μεχρι να γραψω το γαμωποστ, ξεχασα το ονομα μου. Τουλαχιστον τωρα ηρθα στα συγκαλα μου. (καιρός ήταν...) 1. Γράψε (με το χέρι), 2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε…), 3. Πόσταρε, 4. Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε: για το http://autographcollectors.blogspot.com/ 5. Προσκάλεσε άλλους να συμμετέχουν. Αργησα λίγο, αλλα εμεινα πιστή στην υπόσχεση μου. Δείξτε κατανόηση, πήζω στη δουλειά και στη ρουτίνα... Όποιος θέλει πιάνει το μπαλάκι, μην επαναλαμβανόμαστε (ακατάδεκτοι..) για το http://autographcollectors.blogspot.com/

Μικροί . πόλεμοι . γίνονται . στις . πόλεις . μας...

Photo source Η λιμνη ηταν στην εφηβεια. Μολις 50 χρονων. Γονεις της ενας καταπρασινος βουνότοπος και μια κατολισθηση. Εκεινη τωρα ανακαλυπτε τον ερωτα. Ρυακια της παιχνιδιζαν ερωτικα, αεναα κυλώντας στο ειναι της. Τα μεσα της σπαρταρουσαν ζωη. Περιεργα πλασματα, ακριβοθωρητα. Ηταν αγνη σαν καθρεπτης. Ολα γυρω της την προσδιοριζαν, μα στεκονταν στην επιφάνεια. Ο ψυχισμός της δημιουργικος. Το κλαμα της καρποφόρο. Ηταν ακομα χαραμα, η φυση εφτιαχνε καφέ. Ο πετρινος γιγαντας σταθηκε στην οχθη. Δακρυσε μπροστα στην ομορφιά της. Την αγγιξαν οι σταλες κι ανατρίχιασε. _ _ (ζεσταμα κανω, μην με παρεξηγειτε)