Ποιος ρε?!

Καταρχάς είσαι αδερφός. Μην με ρωτάς πως έγινε, δεν ξέρω ποιοί είναι οι γονείς μας, αλλά αυτοί τα έκαναν όλα. Αυτό που ξέρω είναι ότι φέτος πρώτη φορά γιορτάσαμε τα γενέθλια μας μαζί, σε βάλαμε στη μέση ως τρίτο δίδυμο και θυμάμαι την αμήχανη φάτσα σου όταν τραγουδούσαν όλοι «να ζήσετε παιδιά κλπ». Μην το αρνείσαι, το έχω σε βίντεο ;) Θα ήθελα να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις. Την περίμενα ανυπόμονα αυτήν την Παρασκευή, αλλά δεν θα είμαστε μόνοι. Πρέπει να κυλήσει «κοινωνικά αποδεκτή» αυτή η μέρα. Αυτό που βλέπω με λύπη είναι πως έχεις βουτήξει στη μαυρίλα και κάνεις μακροβούτια σε πελάγη δυστυχίας. Βλέπω το χαμόγελο σου να βαραίνει στις άκρες από τύψεις κι εγώ πρέπει να στα πω αυτά. Υπάρχει περίπτωση να θυμώσουν οι φίλοι σου με το χαμόγελο σου? Μήπως υπάρχει κάτι άλλο που δεν ξέρεις καν πώς να το πεις με λέξεις? Δώσε μας σημάδια να προσπαθήσουμε να το βρούμε. Μίλα μαζί μας. Δεν είσαι ο διασκεδαστής μας μαν. Σορρυ που στα γράφω αυτά, αλλά αν στα έλεγα live ξέρεις ότι θα έκανα πολλά πρλομπριλιιΙΙιί. Έχω κι άλλα να σου πω που δεν ξέρω αν θα σου αρέσουν. Εχω κάνει μαλακία και πρέπει να στο πω. Αν και είναι λίγο φως φανάρι… Τα λέμε βραδάκι

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ετσι, για να πουμε κατι.

Τι φοβάσαι?

Το ανθος του Λωτού