Τι φοβάσαι?
Παραδόξως δεν φοβάμαι τον θάνατο. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως θα μάθω όταν το πάθω! Τότε θα καταλάβω τι υπάρχει μετά, αν υπάρχει, αν υπάρχουν άλλες διαστάσεις και "κόσμοι". Γιατί να χαλάω τη ζαχαρένια μου από τώρα? Προτιμώ να σκέφτομαι πως δεν θα πεθάνω ποτέ. Αυτό που με φοβίζει είναι η κακία και η αγένεια των ανθρώπων. Με μαγκώνει, με τρομοκρατεί. Με νιώθω που σκύβω το βλέμμα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί ένας άνθρωπος, χωρίς να τον πειράξει κανείς, να βρίζει, να απειλεί και να μειώνει σαν να είναι αυτός ο Άρχων του κόσμου. Βύζαξα μεγάλες ποσότητες από δαύτα μεγαλώνοντας, που κατέληξα να πάθω αλλεργική αντίδραση! Τα βλέπω μπροστά μου και αρχίζω να φουσκώνω, να κοκκινίζω και να βγάζω σπυράκια. Ας μην πω καλύτερα τι μνήμες μου ξυπνούν... Μετά από αρκετά χρόνια όμως, βρήκα το κατάλληλο φάρμακο. Το αντίδοτο είναι να τους "κοιτάζω στα μάτια"!Αυτό μπορεί να σημαίνει από το ότι απλά θα ασχοληθώ λίγο μαζί τους (γιατί η αδιαφορία δεν κάνει καλό), οτι θα συζητησω μ...
Γαμάτη η γιαγιά! Και στα δικά μας με υγεία!!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσεις η τριτη ηλικια δινετε το καλο παραδειγμα ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτά είναι..
ΑπάντησηΔιαγραφήστα 108 θα γράφω ποστ με τίτλο αντί για 'το τελευταίο τσιγάρο' 'το τελευταίο γάλα μαγνησίας' ;)
Μπορεις να γραψεις για τις ευεργετικες ιδιοτητες του σεξ μετα τα 100, τζογγινγκ με πι, παραμυθια για δισεγγονα κλπ. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνας νεος κοσμος ποστ ανοιγεται μπροστα μας :):)